Ένας διάλογος με τον <<μικρότερο>> εαυτό μας ,μας αποδεικνύει τις καθημερινές νίκες στο πέρασμα των ετών…..
Μικρός Εαυτός:
Δεν ξέρω αν θα τα καταφέρω… Μερικές φορές νιώθω μόνος και φοβάμαι πως δε θα βρω ποτέ την θέση μου.
Σημερινός Εαυτός:
Σε ακούω, μικρέ μου. Να ξέρεις όμως, έφτασες πολύ πιο μακριά απ’ όσο φανταζόσουν. Δεν είσαι μόνος πια. Έχεις ανθρώπους γύρω σου που σε αγαπούν πραγματικά, για αυτό που είσαι.
Μικρός Εαυτός:
Αλήθεια; Υπάρχουν άνθρωποι που με νοιάζονται;
Σημερινός Εαυτός:
Ναι και σε κρατούν με ζεστασιά. Μα το πιο σπουδαίο είναι ότι έμαθες κι εσύ να αγαπάς και να είσαι ειλικρινής. Δεν κρύβεσαι πίσω από μάσκες. Λες την αλήθεια σου και ζεις με αξιοπρέπεια.
Μικρός Εαυτός:
Κι όλα αυτά τα κατάφερα εγώ;
Σημερινός Εαυτός:
Εσύ τα ξεκίνησες, εγώ τα συνέχισα. Είμαστε το ίδιο πρόσωπο. Να είσαι περήφανος· το παιδί που κάποτε αμφέβαλε, έγινε ο ενήλικας που στέκεται όρθιος, με αγάπη, ειλικρίνεια και φως γύρω του.
Μικρός Εαυτός:
Τότε… δεν χρειάζεται να φοβάμαι.
Σημερινός Εαυτός:
Ακριβώς. Ό,τι κι αν έρθει, θυμήσου: έχεις ήδη αποδείξει ότι μπορείς.
Εσείς τι θα συζητούσατε με τον <<μικρότερο>> εαυτό σας;
Πατήρ Αθανάσιος