Η ΤΑΙΝΙΑ
Μια ταινία των δέκα λεπτών, μικρού μήκους, ανακοινώθηκε ότι θα προβληθεί στον κινηματογράφο, και θα είναι “προτεινόμενη” για την καλύτερη ταινία μικρού μήκους της χρονιάς!!!
Όπως ήταν φυσικό, ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων ήρθαν να δουν την ταινία…Το κοινό μπήκε στην αίθουσα και άρχισε να παρακολουθεί, αλλά συνέβη κάτι… περίεργο…
Έξι λεπτά μετά την έναρξη της ταινίας, υπήρχε μόνο μία σκηνή στην οθόνη! Η γωνία της κάμερας έδειχνε μόνο την οροφή ενός δωματίου…
Μετά το έβδομο λεπτό, χωρίς καμία αλλαγή στην ίδια σκηνή, το κοινό άρχισε να διαμαρτύρεται και κάποιοι ήθελαν να φύγουν από την αίθουσα λέγοντας ότι ο χρόνος τελειώνει χωρίς να δουν τίποτα…
Ξαφνικά, η γωνία της κάμερας έπεσε από την οροφή στο πάτωμα… Μια γυναίκα εμφανίστηκε ξαπλωμένη στο κρεβάτι της με “πλήρη βλάβη του νωτιαίου μυελού” … ήταν μια γυναίκα με ειδικές ανάγκες, μια γυναίκα κατάκοιτη…
Στο τέλος της ταινίας ακολουθεί ο επίλογος που λέει:
“Σας παρουσιάσαμε μόνο οχτώ λεπτά απο την “βαρετή και μονότονη” θέα που βλέπει αυτή η γυναίκα με ειδικές ανάγκες κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε λεπτό, κάθε δευτερόλεπτο, της ζωής της… Δεν μπορέσατε να “υπομένετε” ούτε οχτώ λεπτά! Γι’ αυτό μάθετε την αξία του κάθε δευτερολέπτου της ζωής σας…”
Web
Έχω παρατηρήσει ότι οι πιο ευγνώμονες άνθρωποι είναι αυτοί που έχουν τα πιο μεγάλα προβλήματα. Δεν τους λείπει ούτε η υπομονή, ούτε το χαμόγελο, ούτε η δοξολογία. Δοξάζω το Θεό, γιατί γνώρισα και έχω φίλους πολλούς τέτοιους υπέροχους ανθρώπους. Μού διδάσκουν, κυριολεκτικά, τη ζωή!!
Γι’αυτό λοιπόν και εμείς φίλοι μου…
Ας απολαύσουμε το κάθε λεπτό της ζωής μας σαν να ήταν το τελευταίο!
Ας χαμογελάμε σε όλους και στην ίδια την ζωή!
Ας αγαπάμε και ας δείχνουμε την αγάπη μας όσο ζούμε!
Ας ευχαριστούμε και ας δοξάζουμε τον Θεό καθημερινά για την υγεία μας, παρά τα μικρά προβληματάκια της!
Δόξα τω θεώ πάντων ένεκεν!!!
(Ανώνυμος εκπαιδευτικός)