Κάποτε ήταν ένα νέο ζευγάρι που μετακόμισε σε καινούργια γειτονιά.
Καθώς έτρωγαν το πρώτο τους πρωινό στο νέο τους σπίτι, η γυναίκα κοίταξε έξω από το παράθυρο, είδε τη γειτόνισσα που εκείνη την ώρα άπλωνε την μπουγάδα της και είπε:
“Α, τα ρούχα της δεν είναι και πολύ καθαρά, η γειτόνισσα δεν ξέρει να πλένει καλά. Μάλλον χρειάζεται να χρησιμοποιεί περισσότερο σαπούνι”.
Ο σύζυγος κοίταξε την μπουγάδα αλλά δε είπε τίποτα.
Κάθε φορά που η γειτόνισσα άπλωνε την μπουγάδα της, η γυναίκα έκανε τα ίδια σχόλια.
Ένα μήνα αργότερα, ένιωσε μεγάλη έκπληξη, όταν είδε ότι τα ρούχα που είχε απλώσει η γειτόνισσα ήταν πιο καθαρά και είπε στον άντρα της:
“Για δες! Η γειτόνισσα έμαθε επιτέλους να πλένει! Αναρωτιέμαι ποιος την έμαθε”.
“Ξέρεις ξύπνησα νωρίς σήμερα το πρωί και καθάρισα τα τζάμια μας!” γύρισε και της είπε ο άντρας της…
Το ίδιο συμβαίνει και στη ζωή μας. Πολλές φορές, αυτό που βλέπουμε στους άλλους εξαρτάται από το πόσο καθαρά είναι τα δικά μας “τζάμια”, τα μάτια της καρδιάς μας! Γι’ αυτό καλούς λογισμούς και καθαρή καρδιά να έχουμε! Και τότε όλα θα είναι πιο όμορφα γύρω μας!