ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ ΛΟΥΚΑ
Η χειρότερη μεθοδεία
Το Ευαγγέλιο που διαβάσαμε, μας λέγει ότι ο Ιησούς, πήγε σε μία χώρα, που δεν διακρινόταν για την αρετή των κατοίκων της. Στη χώρα των Γεργεσηνών. Εκεί, οι άνθρωποι αμαρτωλοί, μακριά από τον Χριστό, χωρίς καλά έργα, ήταν υποδουλωμένοι στον διάβολο. Μερικοί, ο Θεός ξέρει για ποιό λόγο, είχαν δαιμονιστεί. Και μάλιστα σε βαθμό θλιβερό. Δεν έμεναν πια στα σπίτια τους. Δεν μπορούσε κανείς να τους κουμαντάρει. Έμεναν στα βουνά και στα μνήματα. Είχαν καταντήσει φόβος και τρόμος των περαστικών.
Ίσως μερικοί κάνουν την σκέψη: «Καλά υπάρχουν δαιμόνια, ώστε να υπάρχουν και δαιμονισμένοι;».
Ο Χριστός, το φως και η αλήθεια, μας λέγει, «ναι, υπάρχουν». Και έχουν ένα σκοπό: Να βλάψουν. Γιατί όντας άγγελοι πρώτα που έφυγαν από το θέλημα του Θεού, αντί για αγάπη που είχαν πριν, γέμισαν την καρδιά τους με φθόνο και κακία. Όπως άλλωστε γίνεται σε κάθε άνθρωπο που φεύγει από τον Θεό. Κυριαρχεί μέσα του εγωισμός. Και όσο πιο μεγάλος ο εγωισμός, τόσο πιο μεγάλη και η κακία εναντίον των άλλων. Μην θίξεις εγωιστή… Αν το κάνεις καλύτερα να σβήσεις και να χαθείς από το πρόσωπο της γης. Το ίδιο είναι και με τα δαιμόνια. Έφυγαν από τον Θεό από εγωισμό και γέμισαν φθόνο, κακία, εκδικητικότητα. Θέλουν να κάνουν κακό σε όλους τους ανθρώπους. Και όπως κάθε κακός άνθρωπος, χρησιμοποιούν μεθοδείες. Δηλαδή τα κάνουν όλα ύπουλα και κρυφά.
Έτσι, ο διάβολος μας βάζει πρώτα απ’ όλα τον λογισμό, ότι δεν υπάρχει. Λέγει ένας άγιος: «Η μεγαλύτερη μεθοδεία του διαβόλου είναι να μας πείσει, ότι δεν υπάρχει». Γιατί ο άνθρωπος όταν πιστεύσει ότι διάβολος δεν υπάρχει, ούτε κόλαση πιστεύει, ούτε αιώνια ζωή τον απασχολεί, και από κει και πέρα, ό,τι περάσει μπροστά του, όσο κακό και αν είναι, θα το κάνει αθεόφοβα.
Γι’ αυτό αδελφοί προσέχετε. Όταν ακούτε ανθρώπους να λένε «δεν υπάρχει διάβολος, δεν υπάρχει κόλαση» να τα περιμένετε όλα από αυτούς. Ο Θεός ξέρει πόσα έχουν κάνει και πόσα μπορούν να κάνουν τέτοιοι άνθρωποι. Πάντως εκείνος που λέει τέτοια λόγια, είναι τέκνο του διαβόλου, γιατί καλλιεργεί στους άλλους εκείνο που θέλει να επιτύχει ο ίδιος ο διάβολος: Να μας κάνει να φύγουμε από τον Θεό και να γίνουμε δούλοι δικοί του.
Πώς το επιτυγχάνει;
Πώς το επιτυγχάνει;
Μας το εξηγούν οι άγιοι. Το επιτυγχάνει, ρίχνοντάς μας λογισμούς. «Αυτό να κάνεις». Και μας κουρδίζει συνεχώς ότι πρέπει οπωσδήποτε να το κάνουμε. Κάτι κακό εννοείται. Ας πάρουμε ένα παράδειγμα: Λέει σε έναν άνθρωπο:
-Με το τίμιο και με το σωστό δεν προοδεύεις. Άπλωσε λιγάκι το χέρι σου κλέψε κάτι, παραποίησε τα χαρτιά. Κάνε τη μηχανή να κλέβει.
Το σφυρίζει μια, το σφυρίζει δυό και σκέπτεται ο άνθρωπος: «Α, θα το κάνω». Το κάνει και φουσκώνει το πορτοφόλι. «Ωραία τα κατάφερα» λέει. Αλλά από εκεί και πέρα τα χρήματα μπήκαν στην καρδιά του. «Μωρέ θα το ξανακάνω!». Και τότε τι γίνεται;
Μετά με τι μούτρα να πάει στην Εκκλησία; Πώς να κοιτάξει την εικόνα του Χριστού; Πώς να πάει στον πνευματικό για να εξομολογηθεί; Και με τι θάρρος να κοινωνήσει τα άγια μυστήρια, για να αγιασθεί; Για να ενωθεί με τον Χριστό και για να μένει πνευματικά ζωντανός. Δηλαδή για τον Θεό ζωντανός, για την αιώνια ζωή ζωντανός. Και όχι να είναι ένα κινούμενο κουφάρι.
Σε πόσες πράξεις παγιδευόμαστε με τέτοιους λογισμούς… Και σε πόσα πάθη… Και όταν παγιδευτούμε σ’ αυτά και δεν έχουμε πια όρεξη «να κάνουμε τον Σταυρό μας», ο διάβολος μας ρίχνει σε κάτι ακόμη χειρότερο. Πιο είναι; Τα μάγια και η δαιμονοληψία. Από κει και πέρα έχει την δυνατότητα να μπει ακόμη και μέσα στον άνθρωπο και να τον κάνει δαιμονισμένο.
Γι’ αυτό ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός λέει: «Μην έχετε ποτέ εμπιστοσύνη σε ό,τι γίνεται έξω από την Εκκλησία. Μην κάνετε στο σπίτι σας διάφορα περίεργα ή μάλλον γελοία για να βρείτε το σωστό. Στην Εκκλησία να το μάθετε το σωστό. Όχι με τα κάρβουνα, ούτε με τα μάγια, ούτε με τις κλωστές, ούτε με τις νεράιδες, ούτε με τις πηγές. Στην Εκκλησία θα μάθουμε τη ζωή. Όσα γίνονται έξω από την Εκκλησία είναι όλα του διαβόλου. Ακόμη και εκείνα που τάχα ωφελούν την ψυχή μας».
Για όλους υπάρχει μετάνοια
Όταν ένας άνθρωπος ξεφύγει από τον δρόμο του Θεού και πέσει στο κακό, αν δεν έχει δαιμονιστεί είναι ελεύθερος και μπορεί να ξαναγυρίσει κοντά στο Θεό μοναχός του. Όταν όμως δαιμονιστεί, δηλαδή όταν ο διάβολος γίνει κυρίαρχος στο κεφάλι του και στην καρδιά του, δεν μπορεί πια μόνος του να σωθεί, ούτε να διορθωθεί, ούτε να μετανοήσει.
Ας θαυμάσουμε την αγάπη και την ευσπλαγχνία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Θεός ων παντοδύναμος, ήλθε στη γη, και έγινε άνθρωπος για να μας ελευθερώσει από τα έργα και την δουλεία του διαβόλου. Γι’ αυτό τα τροπάρια τι λένε για τον Χριστό; «Ο ελευθερωτής των ψυχών ημών. Ο λυτρωτής μας, ο σωτήρας μας». Από τι μας σώζει; Από τον διάβολο και τα έργα του. Από την αμαρτία και την κόλαση.
Όσο λοιπόν είμαστε ελεύθεροι από την κυριαρχία του διαβόλου έστω και αν έχουμε παρασυρθεί σε αμαρτίες, έχουμε την δυνατότητα να μετανοήσουμε και να σωθούμε. Άμα όμως ο άνθρωπος δαιμονισθεί, δεν μπορεί να κάνει τίποτε για τον εαυτό του. Ο Χριστός όμως μπορεί.
Τι έλεγε ο διάβολος με το στόμα του δαιμονιζομένου;
-Τι εμοί και σοι Ιησού; Τι δουλειά έχω εγώ με εσένα Χριστέ; Τι σχέση έχω εγώ με εσένα; Άλλο βασίλειο εσύ και άλλο εγώ. Γιατί ήρθες να με βασανίσεις; Προ καιρού; Πριν έλθει η δευτέρα Παρουσία, τότε που θα τους τιμωρήσεις όλους τους κακούς; Και μένα περισσότερο;
Ο διάβολος επειδή κατάλαβε ότι ο Χριστός θα του δώσει ένα φύσημα να φύγει, έκανε δική του πρόταση:
-Μη διατάξεις Χριστέ μου να πάω από τώρα στην αιώνια κόλαση. Αλλά φέρσου μου εύσπλαγχνα. Άφησε να πάω στα γουρούνια.
Ο Χριστός του είπε:
-Πηγαίνετε. Βγείτε από τους ανθρώπους και πηγαίνετε στα γουρούνια.
Γιατί το έκανε αυτό; Για να καταλάβουν οι άνθρωποι που το είδαν. Άμα έβγαιναν τα δαιμόνια και πήγαιναν για την κόλαση κανένας δεν θα καταλάβαινε τίποτε, γιατί την κόλαση δεν την βλέπουμε, αλλά τα γουρούνια τα βλέπουμε. Και είδαμε ότι από την στιγμή που έδωσε την άδεια και την εντολή ο Χριστός, μπήκαν τα δαιμόνια στα γουρούνια και αυτά όρμησαν, έπεσαν στην λίμνη που ήταν εκεί και πνίγηκαν όλα.
Τι μας λέει αυτό αδελφοί; Από την δαιμονοληψία ο άνθρωπος σώζεται, αλλά σώζεται μόνο με την δύναμη του Χριστού. Όταν το θέλει ο Χριστός. Και για να το θελήσει ο Χριστός, πρέπει εκείνοι που έχουν άνθρωπο που δέχθηκε τέτοιο κακό και δέθηκε με μάγια, να κάνουν προσευχή και νηστεία πολλή. Και να καλέσουν τον Χριστό να επέμβη. Τώρα αντί του Χριστού έρχεται ο παπάς φορώντας το πετραχήλι, την χάρη του Χριστού και στο όνομα του Χριστού διατάζει τα δαιμόνια να φύγουν, τα εξορκίζει και τα διώχνει. Αλλά χρειάζεται από μας πίστη, προσευχή, νηστεία και ικεσία προς τον Χριστό πολλή.
Πώς φερόμαστε στο Χριστό;
Όταν πνίγηκαν τα γουρούνια, έτρεξαν τα αφεντικά τους και ένα τσούρμο συμπολίτες τους στον Χριστό. Τι έπρεπε να του πουν;
-Χριστέ μου, ελευθέρωσες τον άνθρωπο από τα δαιμόνια. Χίλια ευχαριστώ. Σε προσκυνούμε. Τι να κάνουμε για να ευαρεστήσουμε ενώπιόν Σου;
Αλλά οι άνθρωποι αυτοί, έχοντας υποδουλωθεί στο συμφέρον και στην αμαρτία, στην όποια αμαρτία, όταν είδαν τον Χριστό του είπαν:
-Χριστέ μου, εμάς η θεραπεία του δαιμονιζομένου δεν μας απασχολεί. Για μας μετρά μόνο το παραδάκι. Με ό,τι έκανες χάσαμε χρήματα πολλά… Καταλαβαίνουμε ότι έχεις δύναμη και μπορείς να κάνεις και άλλα. Σε παρακαλούμε, πήγαινε αλλού. Εμείς προτιμάμε τα γουρούνια μας, όχι εσένα.
Αδελφέ μου, τι προτιμάς;
Το Χριστό ή τον χρυσό;
Την ζωή αυτή, όσο διαρκέσει, ή την αιώνια;
Τι προτιμάς;
Να έχεις χορτάτη την σάρκα ή να έχεις χορτάτη την ψυχή; Ποιό προτιμάς να ευφραίνεις;
Ποιόν θέλεις πατέρα σου; Τον Χριστό ή τον διάβολο;
Είναι δυσάρεστο να βάζει κανείς τέτοια ερωτήματα. Αλλά είναι απαραίτητο, γιατί μερικές φορές τα πικρά φάρμακα κάνουν καλό. Ανορθώνουν και δίνουν υγεία. Όποιος αγαπάει αληθινά πικραίνει καμιά φορά τον συνάνθρωπό του. Τον πικραίνει για την σωτηρία του, για να συνετισθεί, για να γίνει καλύτερος.
Να παρακαλέσουμε τον Κύριο να μας φωτίζει να ζούμε κοντά Του. Γιατί μακριά από τον Χριστό κυριαρχεί ο πνευματικός θάνατος και η εξουσία του διαβόλου. Αμήν.