Ἡ μεγάλη δόξα τῆς Ἐκκλησίας μας· αὐτὸ εἶναι.
Νὰ ἀκούσουμε τὸ «Εὐλογημένη ἡ Βασιλεία».
Πόσες φορὲς τὸ εἶπα ἐγὼ (σὰν ἱερεύς).
Ὅταν τὸ λέει ὁ παπάς, μοῦ ἔρχεται νὰ κλάψω, νὰ κλάψω.
Αὐτὸς εἶναι ὁ Πατέρας μας.
Αὐτὴ εἶναι ἡ προσδοκία μας.
Ἐκεῖ θὰ πᾶμε ὅλοι.
Θὰ μᾶς ἀγκαλιάσει, θὰ μᾶς φιλήσει.
Διότι αὐτὸς εἶναι ὁ Πατέρας μας, ὁ Δημιουργός μας.
Εἶναι λέξεις, οἱ ὁποῖες σοῦ τονώνουν τὸ ἠθικό.
Ἐκεῖ εἶναι ἡ προσδοκία μας, ἡ ἀνάπαυσίς μας.
Νὰ πᾶμε στὸν Πατέρα μας. Αὐτὸς εἶναι ὁ Πατέρας μας.