Ο Εκκλησιασμός (Εισαγωγή)
Η ομιλία που θα ακούσουμε είναι μια από τις παλαιότερες σωζόμενες σε μαγνητοταινία ομιλίες του τότε αρχιμανδρίτου Αυγουστίνου Καντιώτου, όταν ήταν ιεροκήρυκας της Αρχιεπισκοπής Αθηνών. Πρόκειται για ομιλία μεσημβρινή μεγάλη. Εκφωνήθηκε σε περίοδο προ των Χριστουγέννων, την Κυριακή της Συγκύπτουσας εις 07/12/1958 που ήταν και η ημέρα της μνήμης του Αγίου Αμβροσίου Επισκόπου Μεδιολάνων. Η ομιλία έγινε στην αίθουσα της οδού Χριστοκοπίδου 12 της συνοικίας Ψυρρή, σε σχετικά κεντρικό, δηλαδή σημείο της πρωτευούσης λίγο μετά την κυριακάτικη Θεία Λειτουργία και άλλο πρωινό κήρυγμά του σε ναό πιο απόμακρη σε αθηναϊκής συνοικίας. Εδώ θίγεται το πάντοτε επίκαιρο θέμα του εκκλησιασμού. Ο ομιλητής αρχίζει ήρεμα και διδακτικά, παίρνοντας την αφορμή από το Ευαγγέλιο της ημέρας, υπογραμμίζει ότι η παράλειψη του εκκλησιασμού είναι αμαρτία, παραβάσεις αλλά και ζημιά. Πλουτίζει εν συνεχεία τον λόγο του με διηγήσεις από την εθνική και εκκλησιαστική ιστορία επωφελούμενος μάλιστα και από την εορτή του Αγίου Αμβροσίου. Αναζητώντας κατόπιν τα αίτια της απουσίας των χριστιανών από τον εκκλησιασμό, δεν διστάζει να καταλογίσει ευθύνες στους κληρικούς. Καταλήγοντας όμως, δεν θα παραλείψει να ελέγξει και τους θρησκευόμενους λαϊκούς, ζητώντας να δώσουν ένα παιδί τους στην εκκλησία. Έτσι, με καλούς κληρικούς θα δούμε να γεμίζουν πάλι ένα Ι από εκκλησίασμα. Ήταν τότε ο Πατήρ Αυγουστίνος, 51 ετών, με ακμαίες τις δυνάμεις και καυτηρίαζε καταστάσεις που εγνώριζε. Ο λόγος του είναι ένας αυτοέλεγχος του εκκλησιαστικού σώματος. Τον ακούμε.