Μιά μέρα κάποιος ανέβηκε σε ένα βουνό όπου ένας ερημίτης είχε βρεί καταφύγιο, και τον ρώτησε:
– ′′Τι κάνεις σε τέτοια μοναξιά;”
Ο ερημίτης απάντησε:
– ′′Έχω πολλή δουλειά να κάνω.”
– ′′Και πώς βρίσκεις τόση δουλειά; … Δεν βλέπω τίποτα εδώ…”
– ′′Πρέπει να εκπαιδεύσω δύο γεράκια και δύο αετούς, να ηρεμήσω δύο λαγούς, να πειθαρχήσω ένα φίδι, να παρακινήσω ένα γαϊδούρι και να δαμάσω ένα λιοντάρι
– ′′Και πού είναι; … Δεν μπορώ να τα δω…”
– ”Τα έχω μέσα.”
– ′′Τα γεράκια πέφτουν σε ό, τι μου παρουσιάζεται, είτε καλό είτε κακό, πρέπει να τα εκπαιδεύσω να κάθονται σε καλά πράγματα. Είναι τα μάτια μου.”
– ′′Οι δύο αετοί με τα νύχια τους πονάνε και καταστρέφουν, πρέπει να τους μάθω να μην κάνουν κακό. Είναι τα χέρια μου.”
– ′′Οι λαγοί θέλουν να πάνε όπου θέλουν, ξεφεύγουν από δύσκολες καταστάσεις, πρέπει να τους διδάξω να μένουν ήρεμοι ακόμα κι αν υπάρχουν βάσανα ή εμπόδια. Είναι τα πόδια μου.”
– ”Ο γάιδαρος είναι πάντα κουρασμένος, είναι πεισματάρης, πολύ συχνά δεν θέλει να κουβαλήσει το βάρος του. Είναι το σώμα μου.”
– ′′Το πιο δύσκολο να δαμάσεις είναι το φίδι. Ακόμα κι αν είναι κλεισμένο σε ένα ανθεκτικό κλουβί, είναι πάντα έτοιμο να δαγκώσει και να δηλητηριάσει οποιονδήποτε είναι κοντά του. Πρέπει να το πειθαρχήσω. Είναι η γλώσσα μου.”
– ′′Έχω και λιοντάρι. Ωχ… είναι περήφανος, ματαιόδοξος, νομίζει ότι είναι βασιλιάς. Πρέπει να το δαμάσω. Είναι ο εγωισμός μου.”
– ′′Όπως βλέπεις έχω πολλή δουλειά. Εσύ τι λες; Σε τι δουλεύεις;”….