Η ΤΙΜΩΡΙΑ ΤΟΥ ΑΝΑΝΙΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΑΠΦΕΙΡΑΣ (πραξ.  ε´ 1-11)

Καὶ στὴν ἀξιοθαύμαστη κοινωνία τῶν πρώτων χριστιανῶν παρουσιάστηκαν ἰδιοτελεῖς καὶ πονηροί, ποὺ ἤθελαν πρωτεῖα καὶ ἁρμοδιότητες. Οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ ἔπρεπε ἀπὸ τὴν ἀρχὴ νὰ ἐλεγχθοῦν καὶ νὰ τιμωρηθοῦν, γιατὶ θὰ μποροῦσαν νὰ κάνουν μεγάλη ζημιὰ στὴν ἑνότητα τῆς πρώτης Ἐκκλησίας. Ἰδιαίτερα ἐντυπωσιακὸ παράδειγμα ἦταν ἡ τιμωρία τοῦ Ἀνανία καὶ τῆς γυναίκας του Σαπφείρας, ποὺ θέλησαν νὰ ἐξαπατήσουν τοὺς Ἀποστόλους μὲ ψεύτικους ἰσχυρισμοὺς πὼς τάχα προσέφεραν ὁλόκληρο τὸ ἀντίτιμο ἀπὸ τὴν πώληση κάποιου κτήματός τους.

Ἂς δοῦμε τὸ περιστατικό. Ὁ Ἀνανίας καὶ ἡ γυναίκα του Σαπφείρα πούλησαν ἕνα κτῆμα τους καὶ ἀφοῦ κράτησαν ἕνα μέρος ἀπὸ τὸ ἀντίτιμο γιὰ τὸν ἑαυτό τους, τὸ ὑπόλοιπο τὸ παρέδωσε ὁ Ἀνανίας στοὺς Ἀποστόλους. Ὁ Πέτρος ὅμως εἶχε ἀποκάλυψη ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, γι ̓αὐτὸ καὶ τοῦ εἶπε: «Ἀνανία, γιατὶ ἄφησες τὸ σατανὰ νὰ κυριέψει τὴν καρδιά σου; Γιατὶ εἶπες ψέματα στὸ Ἅγιο Πνεῦμα, καὶ κράτησες γιὰ τὸν ἑαυτό σου ἕνα μέρος ἀπὸ τὸ ἀντίτιμο τοῦ κτήματος; Ὅσο ἦταν ἀπούλητο δὲν ἦταν δικό σου; Κι ὅταν πουλήθηκε, πάλι στὸ χέρι σου δὲν ἦταν νὰ κρατήσεις τὸ ἀντίτιμο; Γιατὶ σκέφτηκες νὰ κάνεις αὐτὸ τὸ πράγμα; Δὲν εἶπες ψέματα σὲ ἀνθρώπους, ἀλλὰ στὸ Θεό».

Ὁ Πέτρος ἔλεγξε τὸν Ἀνανία γιὰ τὸ ψέμα, ποὺ εἶπε καὶ τὸ θεώρησε μεγάλη ἁμαρτία, γιατὶ ἦταν ψέμα πρὸς τὸ Θεό. Ὁ λόγος του ἦταν συγκλονιστικὸς καὶ ὁ Ἀνανίας δὲν ἄντεξε. Ἔπεσε κάτω καὶ ξεψύχησε. Δὲν πρόλαβε νὰ ἀπαντήσει καὶ νὰ δικαιολογηθεῖ. Τὸ γεγονὸς αὐτὸ προκάλεσε μεγάλο φόβο σὲ ὅσους τὸ ἔμαθαν. Μετὰ ἀπὸ τρεῖς ὧρες, ἀφοῦ εἶχε ταφεῖ ὁ Ἀνανίας, παρουσιάστηκε ἀνυποψίαστη ἡ γυναίκα του Σαπφείρα καὶ ὁ Ἀπόστολος Πέτρος τὴ ρώτησε: «Πές μου, τόσο πουλήσατε τὸ κτῆμα;». Καὶ αὐτὴ εἶπε: «Ναί, τόσο». Ὁ Πέτρος τότε τῆς εἶπε: «Γιατὶ συμφωνήσατε νὰ προκαλέσετε τὸ Πνεῦμα τοῦ Κυρίου; Νά, αὐτὴ τὴ στιγμὴ βρίσκονται στὴν πόρτα ἐκεῖνοι, ποὺ ἔθαψαν τὸν ἄντρα σου· αὐτοὶ θὰ βάλουν κι ἐσένα». Τὴν ἴδια στιγμὴ ἡ Σαπφείρα ἔπεσε μπροστὰ στὰ πόδια του καὶ ξεψύχησε. Τὴν ἔθαψαν γρήγορα δίπλα στὸν ἄντρα της. Τραγικὸ ἦταν τὸ τέλος τοῦ Ἀνανία καὶ τῆς Σαπφείρας. Ἐκ πρώτης ὄψεως φαίνεται ὅτι ἡ τιμωρία προῆλθε ἀπὸ τὸν Ἀπόστολο Πέτρο. Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι τὸ Ἅγιο Πνεῦμα τοὺς τιμώρησε, γιατὶ ἡ πρόθεσή τους δὲν εἶχε καθαρότητα, ἀλλὰ μὲ δόλιο τρόπο ἤθελαν νὰ ἐμφανιστοῦν ἀνιδιοτελεῖς καὶ φιλάνθρωποι καὶ νὰ ἐξασφαλίσουν τὸ σεβασμὸ καὶ τὴν ἐμπιστοσύνη τῶν ἀδελφῶν. Θέλησαν μὲ μικρὴ θυσία νὰ πετύχουν πολλά. Τὸ ψέμα τους ἦταν ἐσκεμμένο καὶ ἐκ προμελέτης καὶ ὄχι ἐκ συναρπαγῆς. Ὁ σατανὰς εἶχε καταλάβει τὴν καρδιά τους, εἶχαν συμφωνήσει μαζί του, γι ̓ αὐτὸ καὶ εἶχαν εὐθύνη. Ὁ σατανὰς πειράζει, ἀλλὰ δὲν μπορεῖ νὰ ἐξαναγκάσει. Ὁ ἄνθρωπος μένει ἐλεύθερος νὰ δεχτεῖ ἢ νὰ ἀπορρίψει ὅσα ἐκεῖνος τοῦ ὑποβάλλει. Ἡ ἀπόφαση τοῦ Θεοῦ γιὰ τὸν Ἀνανία καὶ τὴ Σαπφείρα δὲν εἶναι δυνατὸ νὰ ἐξηγηθεῖ ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους, γιατὶ δὲν γνωρίζουν τὸ σχέδιο τοῦ Θεοῦ. Εἶναι ὅμως σαφὲς ὅτι μὲ τὸν αἰφνίδιο θάνατο τῶν δύο ἀποφεύχθηκαν παρόμοιες ἐκτροπὲς καὶ ἀναδείχτηκε ἡ βασικὴ ἀλήθεια τῆς χριστιανικῆς διδασκαλίας ὅτι οἱ προσφορὲς στὴν Ἐκκλησία, ἀλλὰ καὶ ἡ δραστηριότητα ἐντὸς αὐτῆς, μὲ τὴ συμμετοχὴ στὸ ποιμαντικὸ καὶ τὸ ἱεραποστολικό της ἔργο, πρέπει νὰ εἶναι ἁγνές, χωρὶς ἰδιοτέλεια καὶ χωρὶς ὑποκρισία καὶ δόλο. Στὴν ἐποχή μας ὑπάρχουν ἄνθρωποι ποὺ ἀσχολοῦνται μὲ τὴ φιλανθρωπία καὶ τὴν ἐλεημοσύνη, χωρὶς οἱ προθέσεις τους νὰ εἶναι καθαρές. Τὸ γεγονὸς ὅτι κάνουν γνωστό, διαφημίζουν θὰ ἔλεγα τὸ ἔργο τους, δείχνει ὅτι ἐπιθυμοῦν τὴν προβολή, τὸν ἔπαινο, ἀλλὰ καὶ τὴ δημιουργία ψεύτικων ἐντυπώσεων, προκειμένου νὰ ἱκανοποιήσουν τὴ φιλοδοξία τους ἀλλὰ καὶ οἱ ἐπαγγελματικές τους δραστηριότητες νὰ ἔχουν καλύτερες ἐπιδόσεις. Προφανῶς πρόκειται γιὰ κοσμικοὺς ἀνθρώπους, ποὺ δὲν ἔχουν σχέση μὲ τὴ χριστιανικὴ ἠθικὴ καὶ δὲν πρέπει νὰ ἐνθουσιαζόμαστε καὶ νὰ τοὺς ἐπαινοῦμε. Δὲν πρέπει νὰ ὑπερεκτιμοῦμε τὰ ποσά, ποὺ προσφέρουν, τὴν ὥρα ποὺ θὰ μποροῦσαν νὰ προσφέρουν πολλαπλάσια. Τὸ πάθημα τοῦ Ἀνανία καὶ τῆς Σαπφείρας πρέπει ἰδιαίτερα νὰ μᾶς προβληματίζει, γιατὶ καὶ ἐκεῖνοι πρόσφεραν ἕνα ποσὸ ἀπὸ ἰδιοτέλεια, ἀλλὰ ἀντὶ γιὰ ἔπαινο δεχτηκαν αὐστηρὴ τιμωρία. Ἡ φιλανθρωπία δὲν πρέπει νὰ ὑπηρετεῖ σκοπιμότητες. Οὐσιαστικὰ εἶναι προσφορὰ πρὸς τὸν Θεό, γι ̓αὐτὸ χρειάζεται ἰδιαίτερη προσοχὴ καὶ διάκριση. Προσφέρουμε τὸ κατὰ δύναμη, χωρὶς προβολὴ καὶ διαφήμιση. Προσφέρουμε μυστικά, χωρὶς νὰ περιμένουμε τὸ δημόσιο ἔπαινο καὶ τὰ συγχαρητήρια. Κάνουμε τὸ χρέος πρὸς τὸν Θεό, ποὺ καταλήγει στοὺς ἀδελφούς, στοὺς ὁποίους πρέπει νὰ ἐκδηλώνουμε ἔμπρακτη ἀγάπη. Αὐτό, τίποτα ἄλλο. Φωτογραφίες καὶ δημοσιεύσεις δὲν χρειάζονται. Ὅλα τὰ γνωρίζει ὁ Θεὸς καὶ εἶναι περιττὴ ἡ δική μας ὑπόμνηση.

Πρεσβ. Διονύσιος Τάτσης