Ένας αρχάριος μοναχός που πήγε να εξομολογηθεί σε κάποιον Γέροντα, ανάμεσα στ’ άλλα του έκανε κι αυτή την ερώτηση:
-Γιατί, Αββά μου, πέφτω τόσο συχνά σε αμέλεια;
-Σου λείπει η πίστη που θα σε έκανε να βλέπεις παντού το Θεό, γι’ αυτό μπορείς να μεριμνάς και ν’ αμελείς τη σωτηρία σου, εξήγησε πολύ σοφά ο διακριτικός Γέροντας.
ΣΤΑΛΑΓΜΑΤΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ
Ο μεγάλος σύγχρονος Άγιος γέροντας της Μυτιλήνης, ο παπά Φώτης ο Λαυριώτης, ο διά Χριστόν σαλός, καταγράφει κάποια στιγμή της ζωής του.
«Την δεκαετία της φτώχειας του 40, (1940) έπρεπε νύχτα πεζοπορώντας να πάω από το ένα χωριό στο άλλο, διασχίζοντας τις παγωμένες πεδιάδες του Κιλκίς. Οι χωριανοί μου έδωσαν ένα φακό για τον δρόμο, αλλά στη μέση του δρόμου με περικύκλωσε ένα κοπάδι λύκων πεινασμένων. Κ’ αρχή τρόμαξα, όμως χωρίς να χάσω καθόλου την πίστη, το θάρρος και την ψυχραιμία μου άρχισα αμέσως να λέω τους χαιρετισμούς της Παναγίας. Τότε είδα κάτι το πρωτόγνωρο και έζησα κάτι το θαυμαστό.
Οι λύκοι ερχόταν ένας – ένας και ακουμπούσαν με τις τρίχες τους το ράσο μου και έφευγαν, βαδίζοντας πιο μπροστά από εμένα. Αυτό γινόταν όσο έλεγα τους Χαιρετισμούς.
Παιδιά μου, τώρα που πλάκωσαν βαρεί λύκοι στην Πατρίδα και την Εκκλησία μας, το ίδιο να κάνετε και εσείς»!!!
Κάποιος αδελφός της Σκήτης έσφαλε. Έγινε συγκέντρωση στην οποία κάλεσαν τον αββά Μωυσή αλλ’αυτός δεν θέλησε να πάει. Του παρήγγειλε τότε ο πρεσβύτερος: «Έλα, γιατί σε περιμένουν όλοι». Κι εκείνος σηκώθηκε και πήγε κρατώντας στην πλάτη ένα καλάθι τρύπιο που το γέμισε με άμμο. Οι Πατέρες που βγήκαν να τον προϋπαντήσουν του λένε: «Τι είναι αυτό, πάτερ;» «Οι αμαρτίες μου―απαντά ο Γέροντας―που κυλούν και πέφτουν πίσω μου και δεν τις βλέπω και ήλθα εγώ σήμερα να κρίνω τα σφάλματα άλλου». Όταν τ’άκουσαν αυτά οι Πατέρες, δεν είπαν τίποτε εναντίον του αδελφού αλλά τον συγχώρεσαν .
Υποταγή
Ο Υποτακτικός κάποιου Γέροντος πήγε να φέρει νερό από το πηγάδι, που ήταν τρεις ώρες μακριά από την καλύβα τους. Σαν έφτασε εκεί, θυμήθηκε πως δεν είχε πάρει το σχοινί μαζί του.
–Κύριε, βοήθησέ με σε τούτη την ανάγκη, δι’ ευχών του αγίου μου Γέροντος, προσευχήθηκε ο νέος με πίστη στο Θεό και εμπιστοσύνη στις ευχές του Αββά του.
Είδε τότε με έκπληξη το νερό του πηγαδιού ν’ ανεβαίνει ως το χείλος. Όταν γέμισε τα δοχεία του, το νερό ξανακατέβηκε πάλι στην κανονική του στάθμη.