395
ΕΝΑΣ ΝΕΟΣ εξωμολογήθηκε στενοχωρημένος στον Αββά Ματώη:
– Πολλές θλίψεις μου προξενεί συχνά η γλώσσα μου, Πάτερ. Αδύνατο να τη συγκρατήσω να μη ελέγχη και κατακρίνη τους Αδελφούς μου.
– Αν σου φαίνεται αδύνατο να δαμάσης τη γλώσσα σου, τότε απόφευγε τις συναναστροφές, τον συμβούλεψε ο Γέροντας. Περιορίσου στον εαυτό σου. Η ακράτεια της γλώσσης είναι ηθική αρρώστια μεταδοτική, γι’ αυτό και επικίνδυνη. Εγώ, καθώς βλέπεις, ζω ολομόναχος, όχι από αρετή, αλλά από αδυναμία. Πρέπει να νοιώθη πολύ δυνατός ο Καλόγερος, που συναναστρέφεται τους ανθρώπους.
– Πολλές θλίψεις μου προξενεί συχνά η γλώσσα μου, Πάτερ. Αδύνατο να τη συγκρατήσω να μη ελέγχη και κατακρίνη τους Αδελφούς μου.
– Αν σου φαίνεται αδύνατο να δαμάσης τη γλώσσα σου, τότε απόφευγε τις συναναστροφές, τον συμβούλεψε ο Γέροντας. Περιορίσου στον εαυτό σου. Η ακράτεια της γλώσσης είναι ηθική αρρώστια μεταδοτική, γι’ αυτό και επικίνδυνη. Εγώ, καθώς βλέπεις, ζω ολομόναχος, όχι από αρετή, αλλά από αδυναμία. Πρέπει να νοιώθη πολύ δυνατός ο Καλόγερος, που συναναστρέφεται τους ανθρώπους.
Greek