Πέθανε ένας άνθρωπος.
Κουβαλώντας μαζί του μια βαλίτσα.
Και ο Θεός είπε:
Γιε μου ήρθε η ώρα να φύγης.
Ο έκπληκτος άνδρας ρώτησε:
Τόσο νωρίς; Είχα τόσα πολλά σχέδια…
Λυπάμαι, αλλά η αναχώρησή σου έφτασε.
Τι κουβαλάς στη βαλίτσα σου; Ρώτησε ο Θεός. απάντησε:
– τα πράγματα μου, τα ρούχα μου, τα λεφτά μου;
Ο Θεός απάντησε:
– Αυτά τα πράγματα δεν ανήκαν ποτέ σε σένα, ήταν του κόσμου.
Φέρνω τις αναμνήσεις μου απάντησε…
– Αυτά που ποτέ δεν ανήκαν σε σένα, ήταν από τον καιρό.
Φέρνεις τα ταλέντα μου;
– Αυτά δεν ανήκαν ποτέ σε σένα….
Κουβαλάω τούς φίλους μου, τα μέλη της οικογένειας μου..

– Λυπάμαι αλλά δεν σου ανήκαν ποτέ, ήταν μερος της διαδρομής

Κουβαλάω το σώμα μου του απάντησε…
– Ποτέ δεν ανήκε σε σένα, το σώμα ήταν χώμα.
Κουβαλώ την ψυχή μου….
Όχι, ούτε η ψυχή σου ανήκει, είναι δική μου.
Έτσι ο φοβισμένος άνδρας πέταξε έξω τη βαλίτσα που κουβαλούσε μαζί του και ανοίγοντας την είδε ότι ήταν άδεια.
Με ένα δάκρυ να πέφτει από τα μάτια του, ο άνδρας ρώτησε.
Δεν είχα ποτέ τίποτα;
– Έτσι είναι, κάθε στιγμή που έζησες ήταν μόνο δική σου.
Η ζωή είναι μόνο μια στιγμή. Μια στιγμή μόνο δική σου.
Γι ‘ αυτό όταν έχεις χρόνο, αξιοποίησε την πλήρως.
Αυτό το τίποτα που σου ανήκε δεν μπορεί να σε κρατήσει πίσω.
Ζήσε τώρα, ζήσε τη ζωή σου και μην ξεχνάς να είσαι ευτυχισμένος, είναι το μόνο πράγμα που αξίζει πραγματικά.
Υλικά πράγματα και ότι άλλο πάλεψες για να μείνεις εδώ.
Να εκτιμάς εκείνους που σε εκτιμούν, μην χάνεις χρόνο με εκείνους που δεν έχουν χρόνο για σένα.

🌻
https://invite.viber.com/?g2=AQBGg%2F3uqI9oqUw2thChrAzBEquQ8wFpgVTxQwlw5%2FinqGps%2F%2BdzrswuvuYyL5pf