649
Μετάνοια
Κάποιος μοναχός σε μια σκήτη ήταν πρόθυμος στην προσευχή, αλλά αμελής σε όλα τ’ άλλα. Μια μέρα πήγε ο διάβολος σ’ ένα από τους εκεί Πατέρες και του είπε με ειρωνεία:
–Τι παραδοξολόγοι που είσαστε σεις οι άνθρωποι.
–Γιατί; τον ρώτησε εκείνος.
–Να, ο τάδε μοναχός αίφνης με κρατά κάτω από τη μασχάλη του και με σφίγγει δυνατά να μη του φύγω, κάνοντας όλα μου τα θελήματα. Κι ύστερα στέκεται ώρες ολόκληρες και λέγει στο Θεό: «ρύσαι με από του πονηρού».
Greek