ΔΙΑΦΟΡΑ ΑΡΘΡΑ
Θαῦμα: ὁ τυφλός καὶ ὁ γέροντας
Θυμωμένος ὁ Γέροντας ἀπαντάει: Τὰ παλιόπαιδα, σὰ δὲ ντρέπονται. Πλέον δὲν σέβεται κανεὶς τίποτα σὲ αὐτὴ τὴν ἐποχή. Νὰ φωνάξουμε τὴν ἀστυνομία.
Καὶ τοῦ ἀπαντάει ὁ Τυφλός: Τί λὲς γέροντα; Δὲν μὲ νοιάζει γιὰ τὰ πράγματα ποὺ μὲ κλέβουν, οὔτε γιὰ τὸ ὅτι μὲ κοροϊδεύουν καὶ μὲ χτυπᾶνε· μὲ ἐνοχλεῖ ποὺ αὐτὰ τὰ κακόμοιρα παιδάκια γεμίζουν ἁμαρτίες καὶ μαυρίλα στὴν ψυχούλα τους ἐξαιτίας μου.. ποὺ εἶμαι τυφλός. Ἐγὼ εὐθύνομαι γιὰ τὶς πράξεις τους καὶ εὔχομαι στὸν Κύριο νὰ μὴ τοὺς τὰ καταλογίσει αὐτὰ σὰν ἁμαρτία· καὶ ἀρχίζει νὰ κλαίει!
Ὁ γέροντας μένει ἄφωνος. Σκέφτεται πὼς ἀπέναντί του ἔχει ἕνα Ἅγιο καὶ πὼς αὐτὸς σκέφτηκε σὰν κοσμικὸς καὶ ὄχι σὰν πνευματικός· καὶ ἄρχισε νὰ κλαίει ὁ γέροντας πιὸ δυνατὰ ἀπὸ τὸν τυφλὸ καὶ τοῦ φώναζε. Ἅγιε τοῦ Θεοῦ νὰ προσεύχεσαι ἐσὺ γιὰ μένα.
Ἐκείνη τὴν ὥρα γέμισε εὐωδία ὅλο τὸ μοναστήρι ποὺ τὴν εὐωδία (παρουσία δηλαδὴ τῆς Θείας Χάρης) τὴν αἰσθάνθηκαν ὅλοι οἱ παρευρισκόμενοι καὶ διήρκησε τρεῖς μέρες ἀσταμάτητα!!!
Ανηφοριές πολλές στην ζωή μας….
Δυσκολίες, δοκιμασίες, πειρασμοί.
Όλοι μας, είτε περάσαμε κάποια ανηφοριά είτε περνούμε τώρα.
Μα όπως για ν’ ανέβεις ψηλά χρειάζεται να ανηφορίσεις, έτσι και για να ωριμάνσεις πνευματικά χρειάζεται να διαβείς τις ανηφοριές των δοκιμασιών.
Θα ωφεληθείς όμως μόνο όταν στις ανηφοριές αυτές, κουβαλάς την ταπείνωση και την απλότητα, την εμπιστοσύνη στον Θεό (πίστη) και την προσευχή (αλλιώς τσάμπα θα κουραστείς και θα ταλαιπωρηθείς).
Έτσι καθώς ανεβαίνεις θα γεύεσαι το γλυκό αεράκι της Χάριτος, τις ζωογόνες ακτίνες του Ηλίου.
Κάθε δρόμος μιας δοκιμασίας είναι δύσκολος, όμως καμία δυσκολία δεν είναι μεγαλύτερη από την δύναμη της αγάπης του Θεού.
Ο Θεός γνωρίζει τι μπορεί να σηκώσει ο καθένας μας, πόση ανηφοριά μπορεί να διανύσει.
Εσύ πάντα να εύχεσαι ο Θεός να σου δίνει υπομονή και δύναμη για να μπορείς να συνεχίσεις θεάρεστα τον δρόμο σου.
Και ο Θεός θα απλώσει την Χάρη Του από πάνω σου, θα γεμίσει την καρδιά σου με ειρήνη, θα απαλύνει τον πόνο σου, θα σκουπίσει τα δάκρυα σου, θα δυναμώσει την ψυχή σου, θα φωτίσει το νου σου.
Εκεί ψηλά, στο τέλος της ανηφοριάς σου, θα δεις τα πράγματα του κόσμου διαφορετικά.
Τότε θα εννοήσεις διαφορετικά τα γεγονότα.
Τότε θα δεις την ζωή καθαρά χωρίς τα παραπετάσματα των παθών και των μικροτήτων.
«Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος»
Μία ψυχολόγος περπατούσε ανάμεσα στο κοινό της όση ώρα τους μιλούσε για την διαχείριση του άγχους.
Την στιγμή που ύψωσε ένα ποτήρι με νερό, όλοι σκέφτηκαν ότι θα έκανε την κλασική ερώτηση «είναι μισογεμάτο ή μισοάδειο;».
Αντί για αυτό όμως, εκείνη, με ένα χαμόγελο στο πρόσωπο της, έκανε την ερώτηση:
«Πόσο βαρύ είναι ένα ποτήρι με νερό;»
Διάφορες απαντήσεις ακούστηκαν με διακύμανση από 100 ως 300 γραμμάρια.
Εκείνη απάντησε: «Το απόλυτο βάρος του δεν έχει σημασία.
Εξαρτάται από το πόση ώρα το κρατάμε.
Αν το κρατήσω για ένα λεπτό, δεν είναι πρόβλημα.
Αν το κρατήσω για μία ώρα, θα μου πονέσει ο ώμος.
Αν το κρατήσω για μία ημέρα, θα μουδιάσει ο ώμος μου και θα παραλύσω.
Σε κάθε περίπτωση, το βάρος του ποτηριού δεν αλλάζει, αλλά όσο περισσότερο το κρατήσω τόσο πιο βαρύ θα γίνεται.»
Και συνέχισε:
«Τα άγχη και οι ανησυχίες στη ζωή είναι ακριβώς όπως αυτό το ποτήρι νερό.
Αν τα σκέφτεστε λίγο δεν θα συμβεί τίποτε.
Αν τα σκέφτεστε κάπως παραπάνω, θα αρχίζουν να σας ενοχλούν.
Και αν τα σκέφτεστε συνεχώς, θα αισθανθείτε παράλυτοι – ανίκανοι να κάνετε οτιδήποτε».
Να θυμάσαι να αφήνεις το ποτήρι κάτω.
Να προσθέσω: Δεν αρκεί να θέλεις να αφήσεις το ποτήρι κάτω.
Πρέπει να έχεις που να το ακουμπήσεις.
Να βρεις Αυτόν που θα το πάρει.
Όσο κι αν είναι το βάρος του.
Ο μόνος που μπορεί να μας απαλλάξει απ’ αυτό είναι ο Κύριος που είπε: «Δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καὶ πεφορτισμένοι, κἀγὼ ἀναπαύσω ὑμᾶς» (Ματ. 11, 28).
Ελάτε κοντά μου όλοι όσοι είστε φορτωμένοι από τα βάρη της ζωής και του εαυτού σας κι εγώ θα σας απαλλάξω από το βάρος αυτό!