Μου αρέσουν οι άνθρωποι…

Μου αρέσουν οι άνθρωποι που δεν προσπαθούν να γεμίσουν τον χώρο με την παρουσία τους,
αλλά με την ψυχή τους.
Που δεν ζητούν να τους προσέξεις, αλλά σε κάνουν να τους νιώσεις.
Είναι εκείνοι που δεν μιλούν για αγάπη, μα την προσφέρουν σε μικρές, καθημερινές δόσεις:
με ένα χαμόγελο την ώρα που το χρειάζεσαι,
με μια σιωπηλή στήριξη όταν όλα μοιάζουν βαριά,
με ένα «είμαι εδώ» που έχει τη δύναμη να διώξει τη μοναξιά.
Τέτοιοι άνθρωποι δεν αφήνουν ποτέ κενά
αφήνουν πληρότητα.
Δεν χαράζουν ουλές χαρίζουν μνήμες που δεν ξεθωριάζουν.
Κι ακόμα κι αν οι δρόμοι κάποτε χωρίσουν,
η παρουσία τους μένει χαραγμένη στο πιο βαθύ σημείο της καρδιάς.
Σαν άρωμα που επιμένει, σαν μουσική που δεν ξεχνιέται.

Πατήρ Αθανάσιος Μπουζέτος

26/9/2025