Ο ΓΕΡΜΑΝΟΣ εἶπε: “ἀποτελεῖ συνήθως πρόφαση γιὰ τὴ ντροπή μας καὶ ἀφορμὴ γιὰ βλαβερὴ εὐλάβεια τὸ γεγονὸς ὅτι συχνὰ μερικοὶ πατέρες ἐξομολόγησαν ἀδελφούς μας καὶ ὄχι μόνο δὲν τοὺς ἔκαναν καλὸ ἀλλὰ καὶ τοὺς κατηγόρησαν καὶ τοὺς ὁδήγησαν στὴν ἀπόγνωση, ὅπως τὸ περιστατικὸ ποὺ εἴδαμε κι ἐμεῖς μὲ τὰ μάτια μας στὴ Συρία. Ἕνας ἀδελφὸς ἐξομολογήθηκε σὲ κάποιον ἀπὸ τοὺς ἐκεῖ γέροντες· μὲ ὅλη τὴν ἁπλότητα καὶ τὴν εἰλικρίνεια ξεγύμνωσε χωρὶς ντροπὴ τὰ κρυφὰ τῆς καρδιᾶς του. Καλὰ καλὰ δὲν εἶχε τελειώσει καὶ ὁ γέροντας ἄρχισε ν᾽ ἀγανακτεῖ καὶ νὰ θυμώνει μὲ τὸν ἀδελφὸ ἐκεῖνο κατηγορώντας τον γιὰ τὶς ἄσχημες σκέψεις του. Τὸ γεγονὸς αὐτὸ μαθεύτηκε καὶ πολλοὶ ντρέπονταν νὰ ἐξομολογηθοῦν στοὺς γέροντες.”
Ὁ ἀββᾶς Μωϋσῆς εἶπε: “ὅπως εἶπα καὶ πρὶν εἶναι καλὸ νὰ φανερώνουμε τὶς σκέψεις μας στοὺς πατέρες, ἀλλὰ ὄχι στοὺς τυχόντες· νὰ ἐξομολογούμαστε σὲ γέροντες πνευματικοὺς ποὺ ἔχουν τὸ χάρισμα τῆς διάκρισης, ὄχι σ᾽ ἐκείνους ποὺ ἁπλῶς ἄσπρισαν ἀπὸ τὴν ἡλικία. Ἐπειδὴ πολλοὶ ἀδελφοὶ ποὺ ἔδιναν σημασία μόνο στὴν ἡλικία πλανήθηκαν καὶ ὅταν ἐξομολογήθηκαν, ἀντὶ νὰ βροῦν γιατρειὰ ἦρθαν σὲ ἀπόγνωση ἀπὸ τὴν ἀπειρία τῶν γερόντων.
Άγιος Κασσιανός ο Ρωμαίος