Άνδρος
Τα ονόματα, λοιπόν, ζώντων και τεθνεώτων, μνημονεύονται στην προσκομιδή, κατά την ακολουθία της προθέσεως που γίνεται στον όρθρο. Εκεί γίνεται η εξαγωγή των μερίδων από το πρόσφορο.
Πρώτα λοιπόν ο Ιερέας εξάγει τον Αμνό. Ακολούθως εξάγει την μερίδα της Παναγίας. Στην συνέχεια εξάγει τις μερίδες των Αγγέλων και των Αγίων. Τέλος εξάγει ο Λειτουργός και μερίδες μόνο χριστιανών ορθοδόξων (δηλ.βαπτισμένων) ζώντων και τεθνεώτων. Έτσι στο Άγιο Δισκάριο με αυτόν τον τρόπο υπάρχει πλέον όλη η Εκκλησία: Επίγειος και Ουράνιος και εν μέσω πάντων ο Κύριος. Αυτή είναι η μέλλουσα Βασιλεία.
Στην Θ. Λειτουργία τα ονόματα μνημονεύονται (μυστικώς πάλι) αμέσως μετά το «Εξαιρέτως…», μετά την Παναγία και τους Αγίους αλλά και τους φίλους του Χριστού.(το σημείο αυτό λέγεται μνημόνευση των δίπτυχων).
Σημαντικό επίσης είναι να αναφέρουμε μιά απο τις ευχές που λέει ο Ιερέας κατά την Ιερότερη στιγμή της Θ.Λειτουργίας στο » Τα Σα εκ των Σων…» Ετι προσφέρομεν Σοι την λογικήν ταύτην λατρείαν, υπέρ των εν πίστει αναπαυσαμένων Προπατόρων, Πατέρων, Πατριαρχών, Προφητών, Αποστόλων, Κηρύκων, Ευαγγελιστών, Μαρτύρων, Ομολογητών, Εγκρατευτών και παντός πνεύματος Δικαίου εν Πίστει τετελειωμένου».
Σημαντικό επίσης είναι να αναφέρουμε μιά απο τις ευχές που λέει ο Ιερέας κατά την Ιερότερη στιγμή της Θ.Λειτουργίας στο » Τα Σα εκ των Σων…» Ετι προσφέρομεν Σοι την λογικήν ταύτην λατρείαν, υπέρ των εν πίστει αναπαυσαμένων Προπατόρων, Πατέρων, Πατριαρχών, Προφητών, Αποστόλων, Κηρύκων, Ευαγγελιστών, Μαρτύρων, Ομολογητών, Εγκρατευτών και παντός πνεύματος Δικαίου εν Πίστει τετελειωμένου».
Απαραίτητη λοιπόν προϋπόθεση είναι η Πίστη. Η συνειδητή συμμετοχή στην Αλήθεια της Εκκλησίας μας. Μνημονεύεται ο κλήρος και ο λαός, όλη η Ορθόδοξος Εκκλησία. Όλοι όσοι ανήκουν στην Ορθόδοξη οικογένεια. Όλοι όσοι αποτελούν μέλη του Σώματος του Ιησού Χριστού.
Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέει ότι οι Ιερείς μνημονεύουν τα ονόματα των Υπερ πάντων των εν Χριστώ κεκοιμημένων και των τας μνειας υπέρ αυτών επιτελούντων…Δια τούτο θαρρούντες υπέρ της οικουμένης δεόμεθα τότε και μετά μαρτύρων αυτούς καλούμεν μετά ομολογητών, μετά Ιερέων Και γαρ εν σώμα εσμεν άπαντες. (Εις Α’ Κορινθ., Ομιλία 41, 4-5)
Αυτά όσον αφορά στην λατρεία του Τριαδικού Θεού αναφορικά με την μνημόνευση και την τάξη της Εκκλησίας μας στην Θ. Λειτουργία.
Οι Λαικοί όμως, (και οι Ιερείς στις ατομικές τους προσευχές), όχι μόνον δεν απαγορεύεται να μνημονεύουν ονομαστικά ετερόδοξους αλλά ίσως και επιβάλλεται θα λέγαμε. Είναι καλή και ευλογημένη συνήθεια και κομποσκοίνι να κάνουμε και ιδιαίτερη προσευχή για όλους όσους είναι εκτός «Οικογενείας» για φωτισμό και ένταξη στην Αλήθεια της Πίστης μας.
Ερώτηση: Επιτρέπεται η μνημόνευση ετεροδόξων στη θεία λατρεία;
π.Μεταλληνός: Όχι. Λέμε «υπέρ των ευσεβών και ορθοδόξων χριστιανών». Οι Οικουμενιστές το έχουν βγάλει αυτό και στις φυλλάδες, τα βιβλία, που τυπωθήκαν από την Αποστολική Διακονία στα τελευταία χρόνια, δεν το έχουν. Και έρχεται ένας λειτουργιολόγος, που είναι σπουδαίος, από τη Θεσσαλονίκη και λέει ότι «στα αρχαία δεν υπήρχε αυτό». Μα στα αρχαία δεν υπήρχε πρόβλημα! Σήμερα είναι ανάγκη να το βάλουμε. Τώρα αν έρχεται ένας ικανότατος επιστήμονας και λέει αυτή τη βλακεία τι να τον κάνω…; Τον αγαπώ ως άνθρωπο αλλά λέει μπούρδες, λέει βλακείες. Και θέλατε στα αποστολικά χρόνια να λέει «υπέρ των ευσεβών και ορθοδόξων χριστιανών» που δεν υπήρχε το πρόβλημα; Τα έχουνε βγάλει, λοιπόν, αυτό για να μη θίγονται. Το μυστήριο κι όλα τα μυστήρια, γίνεται για τους ορθοδόξους. Ευχόμεθα, όμως, «υπέρ σύμπαντος κόσμου… υπέρ ευκρασίας αέρων… ευφορίας…» δηλαδή και οι άλλοι να ζήσουν για να βρουν το δρόμο της Σωτηρίας. Η λατρεία και μάλιστα η Θεία Ευχαριστία, είναι εσωτερική υπόθεση. Θέλουμε να γίνουν ορθόδοξοι; Θα γίνουν αυτά, έρχονται. Δόξα τω Θεώ. Μας αναγκάζουν να τρέξουμε. …Θα πρέπει, λοιπόν, εν αγάπη να βλέπουμε οι μεν προς τους δε διότι πλησιάζουμε στην ορθή τοποθέτηση απέναντι στα πράγματα. Κι όταν, λοιπόν, έρθει αυτή η μέρα, που θα έρθει (δε ξέρω αν θα έρθει στις ημέρες μου) και ξέρετε, τότε; Η λειτουργία θα γίνει όπως ήτανε τότε, στους πρώτους αιώνες, μέχρι τον 8ο, 9ο, 10ο αιώνα που λέγαμε «τας θύρας τας θύρας εν σοφία πρόσχωμεν». Και θα κοιτάζει ο ένας τον άλλον, αν είναι ορθόδοξος, να τον παίρνει και να του λέει «Σας παρακαλώ πολύ, βγέστε τώρα έξω (οι κατηχούμενοι, οι μετανοούντες) για να κάνουμε το μυστήριον της Θείας Ευχαριστίας». Και θα κοινωνούμε όλοι, θα εξομολογούμεθα όλοι, κ.τ.λ.. Έχουμε ένα δρόμο ακόμα, λοιπόν. Κάποιοι, η «μαγιά» που λέει ο Μακρυγιάννης, θα μείνουν και θα φτάσει σ’ αυτό το σημείο. Άρα, χωρίς φανατισμούς και χωρίς απολυτότητες.
Πηγή: Απόσπασμα από ομιλία του π. Γ.Δ. Μεταλληνού, κοσμήτορα της Θεολ. σχολής του Πανεπ Αθηνών, στην Εκκλησία του Αγ. Αντύπα, στο Γουδί, στις 09-02-06, Απομαγνητοφώνηση: Θ.Α. (από την σελίδα της οοδε)
Ζευγολατιό Αρκαδίας
Οι πλούσιοι είναι κολασμένοι;
Ἡ ἐρώτηση μέ λαϊκότερο τρόπο, διατυπώνεται συνήθως, ὡς ἑξῆς: Οἱ πλούσιοι θά πᾶνε στην κόλαση; Ἡ ἀπάντηση, ἁπλή και συνοπτική, μέ τό πνεῦμα τοῦ Εὐαγγελίου: Εἶναι πάρα πολύ δύσκολη, ἄν ὄχι ἀδύνατη. Σ’ ὅλα τά ἠθικοκοινωνικά προβλήματα,οἱ ἀπαντήσεις, σαφεῖς, αὐθεντικές καί αἰώνιες, περιέχονται στήν Ἁγία Γραφή, καί ἰδιαίτερα στήν Καινή Διαθήκη, ἀπό τόν ἴδιο τόν Ἰησοῦ Χριστό, τόν αἰώνιο Διδάσκαλο, πού θά παραμένει «ἡ Ὁδός καί ἡ Ἀλήθεια καί ἡ Ζωή». Ὅποτε ἀναφέρθηκε ὁ Χριστός στούς πλουσίους, εἴτε μέ μορφή διαλόγου ἤ διδάσκοντας τίς ἐξαίσιες παραβολές Του, οὐδέποτε ἐπαίνεσε ἤ «κολάκεψε» πλουσίους, ὥστε νά ἔχουν ἐπιχειρήματα κάποιοι… Μαρξιστές! Ἀντίθετα, ὅπως εἶχε ἐλέγξει τούς φαρισαίους, τά ἴδια «οὐαί» τά εἶπε καί στούς πλουσίους -ἀναμφισβήτητα, βέβαια- τούς φιλάργυρους: «Οὐαί ὑμῖν τοῖς πλουσίοις»… καί «Οὐαί ὑμῖν οἱ ἐμπεπλησμένοι…» Λουκ. Στ’ 24-25. Σεῖς οἱ πλούσιοι θέλατε εὐτυχία στά πλούτη σας, ἀλλά, ἀλίμονο! Μή ἐλπίζετε τίποτε στην ἄλλη ζωή. Καί σεῖς οἱ χορτάτοι, πού γελούσατε καί γλεντοκοπούσατε, στήν ἄλλη ζωή θά πενθήσετε καί θά κλάψετε. Ὁ Ἰησοῦς Χριστός πάντοτε ἐλέγχει – καί μάλιστα, αὐστηρά – τούς πλούσιους, οἱ ὁποῖοι συνή θως ἔχουν καρδιά σκληρή σάν πέτρα. Ὁ ἱερός Χρυσόστομος σε ὁμιλία του «στούς Ἀνδριάντες», εἶπε πώς, «ὁ πλούσιος προτιμᾶ νά κόψει τό χέρι του νά σοῦ δώσει, ἀλλά τά χρήματά του δέ σοῦ τά δίνει». Ποιός δέ γνωρίζει τίς δυό ἀριστουργηματικές παραβολές τοῦ Κυρίου μέ τόν «ἄφρονα πλούσιο» καί τήν ἄλλη μέ «τόν πλούσιο καί τό φτωχό Λάζαρο»; Τί εἶπε στόν «ἄφρονα»; «Ταύτη τῇ νυκτί, τήν ψυχήν σου ἀπαιτοῦσιν ἀπό σοῦ. Ἅ δέ ἡτοίμασας τίνι ἔσται»; Ἀπόψε κιόλας οἱ δαίμονες ζητᾶνε τήν ψυχή σου. Πεθαίνεις! Ὅλα τοῦτα ποιός θά τά πάρει; Στήν παραβολή τοῦ πλουσίου καί τοῦ Λαζάρου, ἀλλάζουν ἀμέσως τά σκηνικά: Ὁ Λάζαρος γιά τήν ἀρετή του – ὄχι μόνο γιατί ἦταν φτωχός – πηγαίνει στόν παράδεισο, ὁ δέ πλούσιος – ὄχι μόνο γιατί ἦταν πλούσιος – βρίσκεται στήν ἀνυπόφορη φωτιά τῆς κόλασης. Ἀμοιβή του, ἡ αἰώνια τιμωρία. Αὐτό, ἄλλωστε, σημαίνει δικαιοσύνη: Ἡ ἀρετή νά ἀμοίβεται, ἡ δέ κακία νά τιμωρεῖται. Καί ἡ ἀμοιβή αἰώνια, καί ἡ καταδίκη αἰώνια. Εἶναι καί ἡ περίπτωση τοῦ πλούσιου νεανίσκου, πού ζήτησε νά μάθει πῶς θά κληρονομήσει τήν αἰώνια ζωή. Στήν ἐρώτηση τοῦ Κυρίου ἄν γνωρίζει τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ, ἀπάντησε θετικά. Ἀλλ᾽ ὅταν τοῦ εἶπε νά πουλήσει τήν περιουσία του καί νά βοηθήσει τούς φτωχούς, ἀρνήθηκε. Τότε ὁ Κύριος ἔδωκε τήν ἐκπληκτική ἀπάντηση: «Πῶς δυσκόλως οἱ τὰ χρήματα ἔχοντες εἰσελεύσονται εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ! Εὐκοπώτερον γάρ ἐστι κάμηλον διὰ τρυμαλιᾶς ραφίδος εἰσελθεῖν ἢ πλούσιον εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ εἰσελθεῖν» (Λουκ. ΙΗ’ 25). Τέλος, ἀδελφοί μου, μελετῆστε, σᾶς παρακαλῶ, τούς στίχους: Ιακώβου Ε’
Πηγή : https://orthodoxanswers.gr
Greek