ΔΙΑΦΟΡΑ ΑΡΘΡΑ

Η νηστεία των Χριστουγέννων

Αρχίζει από τις 15 Νοεμβρίου και τελειώνει στις 24 Δεκεμβρίου. Κατά την νηστεία αυτή τρώμε ψάρι (όλες τις ημέρες πλην Τετάρτης και Παρασκευής) από την αρχή της μέχρι και την 17η Δεκεμβρίου (αν δεν είναι Τετάρτη ή Παρασκευή). Ψάρι καταλύουμε επίσης και κατά την εορτή των Εισοδίων της Θεοτόκου, οποιαδήποτε ημέρα κι αν πέσει.

Από την 18η μέχρι και την 24η Δεκεμβρίου, παραμονή της εορτής, επιτρέπεται μόνο η κατάλυση οίνου και ελαίου εκτός, βέβαια, των ημερών Τετάρτης και Παρασκευής που θα παρεμβληθούν και κατά τις οποίες τηρούμε ανέλαιη νηστεία.

Καλο αγώνα ,καλή δύναμη !

Η χειρόγραφη Διαθήκη μιας μάνας που κοιμήθηκε στα 90 της χρόνια!!
Ἡ γυναίκα αὐτὴ εἶχε 4 κόρες, 1 γυιὸ καὶ 15 ἐγγόνια. Πεθαίνοντας, δὲν τοὺς ἄφησε παρὰ μόνο τὴν διαθήκη της, ἀνορθόγραφη καὶ κακογραμμένη, πλούσια ὅμως σὲ πνευματικὸ περιεχόμενο:

– Ἀγαπημένα μου παιδιά, (καὶ τοὺς ἀναφέρει ἕναν ἕναν, τὰ παιδιά της, τοὺς γαμπρούς, τὴν νύφη καὶ ὅλα τὰ ἐγγονάκια, 25 ὀνόματα). Σᾶς φιλῶ καὶ σᾶς ἀποχαιρετῶ. Αὐτὸ τὸ γράμμα θὰ τὸ ἀνοίξετε καὶ θὰ τὸ διαβάσετε μετὰ τὸν θάνατό μου…

Ἡ πρώτη σας δουλειά, μόλις σηκωθῆτε τὸ πρωί, εἶναι νὰ πλυθῆτε, νὰ ἀνάψετε τὸ καντηλάκι σας καὶ νὰ θυμιάσετε ὅλο τὸ σπίτι. Κατόπιν θὰ κάνετε τὴν προσευχή σας, ὅπως σᾶς τὴν ἔμαθα ἀπὸ τὸν Συνέκδημο. Τὸ ἴδιο θὰ κάμουν -ἂν θέλουν- καὶ οἱ ἄνδρες σας καὶ ἡ νύφη μου καὶ ὅλα τὰ ἐγγονάκια μου. Κι ὕστερα ὅλοι στὶς δουλειὲς σας. Μόνο ἔτσι θὰ σκεπάζει καὶ θὰ εὐλογῆ ὁ Θεὸς καὶ τὴν δουλειὰ καὶ τὴν οἰκογένειά σας.
Κάθε Κυριακὴ πρωὶ ὅλοι σας στὴν Ἐκκλησία, τὸ ἴδιο καὶ κάθε μεγάλη γιορτή. Κάθε βράδυ, μικροὶ-μεγάλοι, πρὶν ἀπὸ τὸν ὕπνο θὰ διαβάζετε τὸ Ἀπόδειπνο, τοὺς Χαιρετισμούς, τὴν Καινὴ Διαθήκη, τὸ Ψαλτήρι καὶ τὴν «Ἁμαρτωλῶν Σωτηρία».

Μὴν ξεχνᾶτε καὶ τὶς νηστεῖες, νὰ τὶς κρατᾶτε ὅλες, ὅπως σᾶς τὶς βαστοῦσα κι ἐγώ, ἀπὸ 6 χρονῶν καὶ μετά. Ὅλα αὐτά, ἀγαπημένα μου παιδιὰ καὶ ἐγγόνια, ὅταν θὰ τὰ κρατᾶτε, θὰ εἶναι σὰν νὰ μοῦ ἀνάβετε κάθε μέρα ἕνα κεράκι.
Θὰ εἶναι γιὰ μένα τὸ καλύτερο καθημερινὸ μνημόσυνο.

Νὰ τηρῆτε τὰ θρησκευτικὰ ἔθιμα τῆς πατρίδας μας καὶ νὰ ἀκολουθῆτε τὰ οὐράνια, γιατί ὅλα τὰ ἐγκόσμια εἶναι πρόσκαιρα καὶ μάταια. Τὰ καλὰ ἔργα καὶ τὶς κρυφὲς ἐλεημοσύνες θὰ τὰ ἔχετε στὴν αἰωνιότητα. Ὅλα τὰ ἄλλα σὰν ὄνειρο θὰ σβήσουν.

Μαζί σας δὲν θὰ πάρετε τίποτε, οὔτε πλούτη, οὔτε δόξες, οὔτε σπίτια.
Μόνο τὰ καλά σας ἔργα καὶ τὴν ὑπομονή.

Νὰ ἔχετε τὴν εὐχή μου καὶ νὰ εἶστε ἀγαπημένοι, πρῶτα μεταξὺ σας ὡς ἀδέλφια καὶ ὕστερα μὲ τὶς οἰκογένειές σας, ἀλλὰ καὶ μὲ τοὺς συγγενεῖς καὶ μὲ τοὺς γείτονες καὶ μὲ τὸν κόσμο ὅλο.

Ὅσο μπορεῖτε καλὰ ἔργα νὰ κάμετε καὶ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία νὰ μὴ λείπετε. Κι αὐτοὺς ποὺ θέλουν τὸ κακό σας, νὰ τοὺς συγχωρᾶτε. Αὐτὰ θὰ μείνουν κι ἐδῶ κάτω στὴν γῆ καὶ στὸν οὐρανό. Ὅσα χρόνια κι ἂν ζήσουμε, θὰ εἶναι σὰν χθές. Γι’ αὐτὸ ἔργα καλὰ καὶ κρυφά. Ἀδικίες καὶ ψέματα σὲ κανέναν, οὔτε στὸν ἐχθρό σας.

Τὴν Ἐκκλησία καὶ τὸν καλὸ Πνευματικὸ νὰ μὴν ἀφήσετε.

Ὅλα αὐτὰ θὰ τὰ διαβάζετε ὅλοι σας καὶ μπροστὰ στὰ παιδιά σας, κάθε φορὰ ποὺ θὰ συμπληρώνεται χρόνος ἀπὸ τὸν θάνατό μου, μετὰ ἀπὸ τὸ Τρισάγιο ποὺ θὰ κάνετε. Αὐτὸ θὰ εἶναι καὶ τὸ μνημόσυνό μου.

Σᾶς δίνω τὴν εὐχή μου, σᾶς φιλῶ, σᾶς ἀποχαιρετῶ καὶ καλὴν ἀντάμωση στὸν Παράδεισο.
Ἡ μάνα σας καὶ ἡ γιαγιά σας.

Κάποτε περίσσευσε φαγητό (ψάρι σούπα) στην οικία του.
Ή γυναίκα του ήθελε να το πετάξει.
Εκείνος της είπε:
-Όχι γυναίκα, Υπάρχουν άνθρωποι πού πεινούν.
Επήρε το περίσσευμα, το έβαλε σ’ ένα δοχείο,
επήγε στο προσκυνητάρι του σπιτιού, εμπρός στην εικόνα της Παναγίας μας, το σταύρωσε και είπε:
— Παναγία μου, φανέρωσε μου έναν άνθρωπο πού έχει ανάγκη αυτό το φαγάκι.
«… Και με πρωτοφανή ελπίδα, πάτερ, (μου διηγείτο)
κατεβαίνω τα σκαλοπάτια του σπιτιού μου, με διάθεση να ερευνήσω, πλανώμενος εις τας ρύμας και οδούς της μεγάλης πόλεως μας,
να βρω τον ποθούμενο άγνωστο πτωχό, πού θα φανέρωνε ή Θεοτόκος.
Ήταν εποχή δριμύτατου χειμώνος.
Έξω έριχνε χιόνι.
Φυσούσε τρομερά.
Είχα μέσα στην ψυχή μου μία ηδονή και χαρά, πού δεν συγκρίνεται με όλες τις ηδονές και χαρές του κόσμου.
Δεν πρόλαβα να εξέλθω σχεδόν από την εξώπορτα και τι να ιδώ;
Έξω από την πόρτα, καθισμένος πάνω στα σκαλοπάτια, τυλιγμένος, ζαρωμένος, εκτεθειμένος στον πάγο και τον βοριά,
ένας γέρος επαίτης, με μία μεγάλη γενειάδα.
-Τί κάνεις εδώ στο κρύο άνθρωπε μου; τον ρώτησα.
-Πεινάω, μου είπε, στα γερμανικά…
-Πάρε, αδελφέ μου, πάρε να φας.
Για σένα έφερα αυτό το φαγάκι, του είπα και κάθισα κοντά του, θαυμάζοντας για την άμεση απάντηση του Θεού και της Παναγίας στην αίτηση μου.
Μέχρι να τελείωση το φαγητό του μετακινήθηκα από το σημείο όπου εκείτο για λίγο διάστημα.
Όταν επανήλθα είχε γίνει άφαντος!
(Δεύτερον θαυμαστό γεγονός ήτο για μένα).
Κοίταξα δεξιά αριστερά. Δεν τον βρήκα πουθενά.
-Λες να ήταν ό ίδιος ό Χριστός μεταμορφωμένος σέ πτωχόν, πάτερ;…».

Αυτά μου διηγήθηκε το άγαπητόν μου τούτο τέκνον της ξενιτειάς ρωτώντας με
και εγώ παραμένω με το ίδιο ερώτημα του μέσα μου:
Λες να ήταν ό ίδιος ό Χριστός;

“Παιδί μου το να νηστεύεις,
το να μην κοιμάσαι σε κρεββάτι,
το να καλλιεργείς την αγνότητα της ψυχής και τους σώματος,
να έχεις σωφροσύνη, είναι πράγματα τα οποία ωφελούν εκείνους που τα κάνουν.
Εκείνα όμως που από εμάς περνάνε στον πλησίον , στον Θεόν ,
είναι η ελεημοσύνη,
η διδασκαλία,
η αγάπη.
Και εδώ άκουσε τον Παύλο που λέει:
Κι αν ακόμα μοιράσω στους φτωχούς όλα μου τα υπάρχοντα κι αν παραδώσω στη φωτιά το σώμα μου για να καεί,
αλλά δεν έχω αγάπη,
σε τίποτα δε μ’ ωφελεί.”
Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Αν με ρωτούσε σήμερα ένας νεαρός άνθρωπος πώς να σώσει την ψυχή του θα του απαντούσα
:” Πάρε πάνω σου τη φροντίδα κάποιου άλλου”.
Κάθε ανθρώπινη ψυχή που δεν γνωρίζει τη μέριμνα για τον άλλο παρά αποκλειστικά τη μέριμνα για τον εαυτό της,
ή έχει χαθεί
ή βρίσκεται ήδη στο χείλος της απωλείας.
Τα πάντα δώσε για την ψυχή,
την ψυχή σου όμως για τίποτα στον κόσμο.”

*Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς*

Άφησε τα σύννεφα και ψάξε τον ήλιο …

O κάθε άνθρωπος δίνει μέσα του μεγάλες μάχες που δεν τις γνωρίζει κανείς.

Τις ξέρει μόνο εκείνος και ο Θεός. Κανείς άλλος. Οι περισσότεροι κρίνουν τον άλλον διότι με αυτόν τον τρόπο θα νιώσουν καλύτερα. «Είδες ό άλλος έχει αυτό είναι λάθος εκείνο, οπότε εγώ είμαι σε καλύτερη πνευματική κατάσταση. Πρώτον διότι βρήκα το λάθος στον άλλον και δεύτερον που δεν το κάνω εγώ».

Όλες οι μάχες ΣΕ όλες τις μορφές των σχέσεων είναι μία τέτοια τραγική κατάσταση: Πως θα πατήσω στα λάθη του άλλου για να ανέβω και να νιώσω καλύτερα.

Οι επιλογές μας είναι σεβαστές και ελεύθερες αλλά τις κάνουμε με λάθος κριτήρια. Ζούμε για τον κόσμο και για τα λεγόμενα «συννεφάκια» που μας έχουν εμποτίσει από παιδιά, αντί να δούμε τις πραγματικές μας δυνάμεις και δυνατότητες, μέσα πάντα από την προοπτική της αιωνιότητας.

Αγωνία και άγχος για να πάρουμε ένα πτυχίο, να βρούμε την καλή δουλειά, να παντρευτούμε, να κάνουμε παιδιά, να σπουδάσουμε τα παιδιά μας, να τα παντρέψουμε, να μας κάνουν εγγόνια για να δώσουμε αξία στον εαυτό μας και να πούμε ότι κάτι κάναμε.

Αν δεν κάνεις κάτι από όλα αυτά, αν δεν επιλέξεις κάτι από αυτά ή μερικά από αυτά τότε είσαι «ο αποτυχημένος της κοινωνίας». Αν κάποιος σε ρωτήσει κάτι από τα παραπάνω και απαντήσεις αρνητικά πχ «Δεν παντρεύτηκα» τότε θα λάβεις την απαξίωση του άλλου, ότι τελικά σαν κοινωνικό ον απέτυχες.

Η κοινωνία έχει κάποια «συννεφάκια» που πρέπει να τα εκπληρώσεις για να πάρεις το πράσινο φως και να σε λάβουν σοβαρά υπόψιν. Διαφορετικά είσαι ο κακομοίρης. Κρίνουμε τον άλλον χωρίς να ξέρουμε τι συμβαίνει μέσα στις σελίδες της ιστορίας του. Πολλές από αυτές είναι γραμμένες με δάκρυα και ιδρώτα, με προσπάθεια και εξάντληση.

Σεβόμαστε κάθε άνθρωπο και τις επιλογές του. Τίποτα από τα παραπάνω αν δεν τα κάνει κάποιος, δεν θεωρείται αποτυχία. Υπάρχουν άνθρωποι που τα έκαναν όλα αυτά τυπικά και πλέον σε μεγάλη ηλικία είναι άδειοι.

Το θέμα δεν είναι να εκπληρώσεις «κοινωνιολογικά συννεφάκια» αλλά να είσαι συνειδητοποιημένος για το τι θες να κάνεις και να έχεις και τα κότσια να κρίνεις τον εαυτό σου αν κάνεις για αυτό που επιθυμείς.

Όλη αυτή η πίεση οδηγεί σε πολλά ψυχοσωματικά προβλήματα. Για να το πούμε πιο απλά, πας να βάλεις ένα κομμάτι παζλ σε θέση που δεν ταιριάζει. Το πιέζεις, με αποτέλεσμα να σπάει και να χαλάσει και το κομμάτι και η εικόνα.

Πόσοι άνθρωποι παντρεύτηκαν έκαναν παιδιά αλλά είναι δυστυχισμένοι ; ‘

Πόσα πετραχήλια έχουν πάνω τους ερωτήματα όπως : «Και τι κατάλαβα πάτερ; Έκανα έναν τυπικό γάμο απλά για να κάνω οικογένεια αλλά δεν είμαι ευτυχισμένος».

Έχουμε λίγο χρόνο και αυτός δεν ξέρουμε πότε θα λήξει. Δεν υπάρχει λόγος να πιεστούμε ιδιαίτερα για να ικανοποιήσουμε τον κόσμο.

Να κάνω αυτό που θέλω αλλά να μπορώ να το κάνω και να μην το κάνω για το «φαίνεσθαι», αλλά να το κάνω με όλο μου το «είναι».

Και θα ρωτήσεις ο Θεός που είναι σε όλα αυτά…

Εκεί που θα τον έχεις τοποθετήσει. Όπου τον βάλεις τον Θεό, εκεί θα μείνει διότι είναι ευγενής και μας σέβεται.

Θα Τον βάλεις οδηγό στη ζωή σου ή θα τον αφήσεις στην άκρη και θα τον καλείς όποτε σε συμφέρει; Άσε λοιπόν τα «συννεφάκια» του κόσμου, ψάξε τον ήλιο της δικαιοσύνης και μην κρίνεις κανέναν διότι αυτή η εξουσία ανήκει σε Άλλον.