Προσοχή καύσωνας !
Η Κύπρος μας!
Κάποια μέρα….
κατά το σούρουπο, ένας αγρότης, καθήμενος στο κατώφλι του ταπεινού σπιτιού του απολάμβανε το δροσερό αεράκι.
Πολύ κοντά ένας δρόμος οδηγούσε στην πλατεία του χωριού. Ένας άνδρας, καθώς περνούσε, είδε τον αγρότη και σκέφθηκε:
«Αυτός ο άνθρωπος πρέπει να είναι τεμπέλης. Δεν εργάζεται κι όλη τη μέρα την περνά ρεμβάζοντας στο κατώφλι του σπιτιού του!»
Λίγο αργότερα, φάνηκε στην άκρη του δρόμου ένας άλλος περαστικός. Είδε τον γεωργό και σκέφθηκε:
«Να ένας γυναικάς! Την άραξε παρατηρώντας τα κορίτσια και τις γυναίκες που περνούν. Δεν είναι απίθανο να τα παρενοχλεί κιόλας!»
Πριν σκοτεινιάσει πέρασε κι ένας ξένος. Είδε το γεωργό και σκέφθηκε:
«Ο άνθρωπος αυτός σίγουρα εργάσθηκε σκληρά όλη μέρα. Τώρα μπορεί να χαρεί και να ξεκουραστεί. Το αξίζει!»
Γεγονός είναι ότι δεν μπορούμε να γνωρίζουμε πολλά για το γεωργό που καθόταν στο πλατύσκαλο. Αντιθέτως μπορούμε να πούμε πολλά για τους τρεις περαστικούς!
Bruno Ferrero (απόδοση Α. Γκάτζιος)
Κάποιος περπατάει έξω στον κάμπο και βλέπει ξαφνικά μπροστά του ένα φίδι. Τρομάζει όπως είναι φυσικό. Κοιτάζοντας καλύτερα διαπιστώνει ότι είναι ενα σχοινί που μοιάζει με φίδι. Το φίδι δεν είναι αληθινό, αλλά ο τρόμος του είναι αληθινός. Ο άνθρωπος εξαπατήθηκε όχι από ένα φίδι, αλλά από κάτι που έμοιαζε με φίδι, δηλαδή από μια εικόνα, ένα πράγμα του νου.
Πρέπει να εξετάζουμε τα πνεύματα αν είναι καλά ή είναι κακά και να φυλαγόμαστε από τα δεύτερα. Όλες οι αρετές είναι των καλών πνευμάτων κι όλες οι κακίες είναι των κακών πνευμάτων.
Ο διάβολος είναι ο πατέρας του ψεύδους. Έφτασε με τα ψέματα να πείσει πολλούς ότι δεν υπάρχει. Κο όμως δεν πρέπει να αμφιβάλει κανείς ότι ο πόλεμος που μας κάνει είναι πνευματικός. Ως πνευματικό ον δεν μπορεί να μας θίξει παρά μόνο στο πνεύμα μας. Κι ο φόβος του θανάτου δικό του δημιούργημα είναι. Η ανιδιοτελής αγάπη (ου ζητεί τα εαυτής) διώχνει το φόβο. Να μπορούσαμε ν’ αγαπάμε δίχως ιδιοτέλεια!
Greek