Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
Όταν όσιος Συμεών ο Στυλίτης επέλεξε τον στύλον ως ενδιαίτημα και τόπο ασκήσεώς του, οι συνασκητές του θορυβήθηκαν με αυτή την καινοτομία. Επειδή δεν γνώριζαν οι πατέρες της ερήμου, εάν αυτή η μορφή ασκητισμού, του στυλίτη βίου, ήταν θεόπνευστη – αν προερχόταν απ’ το Άγιο Πνεύμα ή από το πνεύμα της υπερηφανείας – έστειλαν πνευματικούς ανθρώπους για να διαπιστώσουν την αλήθεια.
Οι απεσταλμένοι μοναχοί είχαν οδηγία επ’ ονόματι της πνευματικής τους αρχής, να δώσουν εντολή στο Συμεών να κατέβει από τον στύλο. Εάν εκείνος αρνιόταν, αυτό θα σήμαινε πως είχε γίνει στυλίτης υπό την επήρεια του πνεύματος της υπερηφανείας. Αν όμως έκανε υπακοή και ετοιμαζόταν να κατέβει, τότε οι πατέρες είχαν οδηγία να τον αφήσουν εκεί όπου ήταν, αφού η ετοιμότητά του να υπακούσει θα αποδείκνυε ότι η μορφή ασκήσεώς του ήταν εμπνευσμένη από το Άγιο Πνεύμα.
Πράγματι, φθάνοντας οι απεσταλμένοι επί τόπου, στη βάση του στύλου, είπαν στον Συμεών ότι το συμβούλιο των αγίων πατέρων της ερήμου του έδινε εντολή να κατέβει από τον στύλο. Αμέσως ο Συμεών κινήθηκε για να κατέβει. Βλέποντας την υπακοή του οι πατέρες φώναξαν περιχαρείς: «μη κατέλθετε, άγιε πάτερ⸱ μείνετε όπου βρίσκεστε! Τώρα βλέπουμε ότι η άσκησή σας προέρχεται από τον Θεόν».
Greek